is ook onze werkwijze

Onze werkwijze: co-creatie
In onze aanpak staat de leefwereld van alle betrokkenen bij een vraagstuk centraal. We willen weten wat mensen drijft, wat hen raakt en welke dromen en ideeën ze hebben. Maar ook wat hen daarbij tegenhoudt. Vervolgens gaan we gezamenlijk op zoek naar een nieuw handelingsperspectief. Dit doen we door het maken van een reframing van het vraagstuk. Letterlijk: het ontwerpen van een nieuwe kijk op de zaak.

Zo’n reframing komt tot stand in co-creatie. Wij vinden dat iedereen die onderdeel is van het probleem onderdeel moet kunnen worden van de oplossing. Een goede reframing is tegelijkertijd raak en onaf. De potentie is voelbaar, maar de invulling moet nog gemaakt worden. Een belangrijke eigenschap van plannen en ideeën die in co-creatie ontstaan is dat ze lange tijd onaf zijn. Hierdoor voelen mensen zich veel eerder aangetrokken om actief te gaan bijdragen en ontstaat ruimte voor alle betrokkenen om eigenaar te worden van de oplossing. Zo komen wij tot de baanbrekende en spraakmakende oplossingen zoals je ze hier op onze website kunt vinden.

Social design(ers)

Ontwerpers en kunstenaars die met hun werk impact willen hebben op sociaal-maatschappelijke vraagstukken. ‘Social’ heeft betekenis op drie niveaus:

Het zegt iets over de mentaliteit van de ontwerper, over het feit dat hij of zij zich met sociale vraagstukken wil bezig houden.
Het ontwerp manifesteert zich in een sociaal-maatschappelijk domein en richt zich op een gewenste gedragsverandering en nieuwe relaties.
Dit soort ontwerpers gebruikt sociale processen als ontwerpmethode (zie: Co-creatie).
‘Design’ wil zeggen dat het gaat om het doelbewuste scheppen van een artefact dat in een bepaalde context dient te fungeren.

Co-creatie

Wij gebruiken de term co-creatie voor ontwerptrajecten waarin mensen die onderdeel zijn van het vraagstuk ook deel kunnen worden van de oplossing. Co-creatie is een gezamenlijk, interactief proces met betrokkenen. Ieders expertise wordt benut en er wordt draagvlak gecreëerd voor de uitkomsten.

Reframing

Een frame – in het Nederlands een ‘kader’ – beschrijft een manier van kijken naar een vraagstuk. Een reframing stelt een nieuwe manier van kijken naar het vraagstuk voor. Hierdoor ontstaat ruimte om in een gezamenlijk proces met betrokkenen te ontdekken welke oplossingsrichtingen mogelijk zijn. Meestal ontstaat een goede reframing nadat het probleem eerst veel complexer gemaakt is (zie: Groan Zone). Omdat taaie vraagstukken moeilijk als geheel te overzien zijn, hebben alle betrokkenen onvermijdelijk een verschillende perceptie. Het ontwerpen van nieuwe gezamenlijke percepties is een productieve manier om draagvlak voor de uitkomst te creëren.

Groan Zone

Social designers doorlopen een ontwerpproces waarin ze herhaaldelijk divergeren, breed kijken en keuzes creëren. Dat wordt ook binnen organisaties beoogd op het moment dat er nieuwe ideeën moeten worden gegenereerd. De ‘Groan Zone’ is het moment waarop divergeren ongemakkelijk wordt, dat de vraag opkomt: “Wat heeft dit nog met mijn vraagstuk te maken?” Wanneer veranderaars wegblijven uit de ‘Groan Zone’ wordt er niet breed genoeg gekeken.

Onaf

Onderdeel van een social-design proces is co-creatie met verschillende stakeholders. Om dit productief en geïnspireerd te laten verlopen, moeten de stakeholders zich uitgenodigd voelen om bij te dragen aan het resultaat. Een te definitief vormgegeven voorstel van de social designer kan de indruk wekken dat het eindresultaat niet meer te beïnvloeden is. Ontwerpen moeten overtuigend onaf zijn als het belangrijk is dat de deelnemers er nog aan bijdragen.

Empathie

Het vermogen om gevoelens of gedachten van anderen aan te voelen, óók als hun belevingswereld sterk van de jouwe verschilt. Empathie helpt bij het proberen in te schatten hoe het ontwerp van invloed is op de praktijk van de betrokkenen.